کجای دنیامی

لبخند ناب ات، دستات و چشمات
همه دنیا رو، توو یک شب به من داد
دیگه مهم نیست چی گذشت توی روزای دور ام

به هم قول داده بودیم واسه هم دیوونه باشیم
اونی که تا تَش عاشق می مونه باشیم
…با هم بمونیم، تو هر هوایی، حتی بی خونه باشیم

انگار که صد ساله تو رو می بینم و می شناسم
صدات شبیه رویامه بگو از رویاهات واسم
کی فکر می کرد که قلبمو ببازم به این زودی
بگو بهم که تا الان کجای دنیا بودی؟

یهو حس ات تموم شد، واست آغوشم قفس شد
تا یه سردی دیدی عشقم لحن ات عوض شد
گفتی محاله اینجوری طاقت بیارم
چه زود جا زدی تو، پاییز شدی بهارم

نبض ات همینجا می زد تو سینه
شک داشتم اما اینو چشمات ببینه
گفتی تموم کن این قصه رو زود
یعنی این حق من بود؟ بگو یعنی این حق من بود؟

مردم به روم نمیارن حرفاشونو پشت میگن
هوای بارونی می خوان این چشمای خشکیدم
قسم می دادیم تو یه روز که نَرَم هیچ جا بی تو
حالا خودت بهم بگو کجای دنیامی تو؟